18 Ağustos 2014 Pazartesi

KIRGINDI OYSA...YA OLMASA ?
















Şarkı bittiğinde kapatmıştı telefonu, izleri siliniyordu üzerinden aşkımızın.
Renklerden gri idik. Lekelerimiz olsa da çabuk silinebiliyordu. Koyu ya da açık gri oluyordu. Tamamen kirli ya da temiz kalamıyorduk.
Mevsimlerden sonbahardı. Her yer çiçek değil savrulan yapraklar son değil. Yenilenmesi, canlanması içindi biraz.
Sonsuz bahardı...
Günlerden pazardık. Herkesin dinlendiği bizim birbirimizi dinlediğimiz birbirimizin yanında dinlendiğimiz...
Su gibiydi onca yokuştan sonra içilen...
Evvelden sevgi sevdiğine verilen meyveydi.
Slow müzikti hep sarılmayı gerektiren...
Yağmuru değil karı severdi. Beyazın üzerine adımı yanına adını yazmayı...
Kızdırmayı severdi beni hep. Sonrasında öpünce tekrar kızdırıp tekrar öperdi.
Nazlıydı biraz...Bahanesi çoktu dizlerime uzanıp saçlarını okşatmanın.
Kocaman kalbinde çocuklar gibi severdi. Sevilirdi.
Şimdi uzak gibi.
Şimdi uzak gibi.
Her şey eksik gibi demek bir parça olduğunu ifade eder.
Hiçbir şey yok gibi.
Yalnızım gibi.
Sadece KIRGINDI OYSA...YA OLMASA ?


Hiç yorum yok:

Yorum Gönder